پزشک ممکن است از برخی از روش های زیر برای تعیین اینکه آیا سندرم دامپینگ دارید یا خیر استفاده کند.

 

تاریخچه پزشکی و ارزیابی. پزشک اغلب می تواند با گرفتن سابقه پزشکی، به خصوص اگر جراحی معده انجام داده اید و ارزیابی علائم و نشانه ها، سندرم دامپینگ را تشخیص دهد.

 

آزمایش قند خون. از آنجایی که قند خون پایین گاهی با سندرم دامپینگ همراه است، ممکن است پزشک آزمایشی (تحمل گلوکز خوراکی) را برای اندازه گیری سطح قند خون در زمان اوج علائم برای کمک به تایید تشخیص تجویز کند.

 

آزمایش تخلیه معده. یک ماده رادیواکتیو به غذا اضافه می شود تا سرعت حرکت غذا در معده را اندازه گیری کند.      

 

رفتار

 

سندرم دامپینگ زودرس احتمالاً ظرف سه ماه خود به خود برطرف می شود. در این بین، احتمال زیادی وجود دارد که تغییرات رژیم غذایی علائم را کاهش دهد. در غیر این صورت، پزشک ممکن است داروها یا جراحی را توصیه کند.

 

 

داروها

 

برای افرادی که علائم و نشانه‌های شدیدی دارند که با تغییرات رژیم غذایی تسکین نمی‌یابند، پزشکان گاهی اکتروتاید (ساندواستاتین) را تجویز می‌کنند. این داروی ضد اسهال که با تزریق زیر پوست تجویز می‌شود، می‌تواند سرعت تخلیه غذا در روده را کاهش دهد. عوارض جانبی احتمالی شامل حالت تهوع، استفراغ و ناراحتی معده است.

با پزشک خود در مورد روش صحیح مصرف دارو صحبت کنید.

 

 

عمل جراحی

 

پزشکان از تعدادی از روش های جراحی برای درمان افرادی که سندرم دامپینگ دارند استفاده می کنند که به رویکردهای محافظه کارانه تر پاسخ نمی دهد. بیشتر این عمل‌ها تکنیک‌های بازسازی هستند، مانند بازسازی پیلور، یا برای معکوس کردن جراحی بای پس معده.

 

طب جایگزین

برخی از افراد از مکمل هایی مانند پکتین، صمغ گوار و پسیلیوم برای غلیظ شدن محتویات گوارشی و کاهش سرعت پیشرفت آن از طریق روده استفاده می کنند. اگر تصمیم دارید مکملی را امتحان کنید، آن را با پزشک خود در میان بگذارید تا در مورد عوارض جانبی احتمالی یا تداخلات با سایر داروهایی که مصرف می کنید مطلع شوید.

 

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

 

در اینجا چند رژیم غذایی وجود دارد که می تواند شما را در تغذیه خوب و به حداقل رساندن علائم کمک کند.

• وعده های غذایی کوچکتر بخورید. سعی کنید به جای سه وعده بزرگتر، پنج یا شش وعده غذایی کوچک در روز بخورید.
• بیشتر مایعات خود را بین وعده های غذایی بنوشید. به مدت 30 تا 60 دقیقه قبل و بعد از غذا چیزی ننوشید.
• روزانه 6 تا 8 فنجان (1.4 تا 1.9 لیتر) مایعات بنوشید. در ابتدا مایعات همراه با وعده های غذایی را به 1/2 فنجان (118 میلی لیتر) محدود کنید. با تحمل غذا مایعات را با وعده های غذایی افزایش دهید.

• رژیم غذایی خود را تغییر دهید. غذای بیشتر بخورید – گوشت، مرغ، کره بادام زمینی و ماهی – و کربوهیدرات های پیچیده – بلغور جو دوسر و سایر غذاهای سبوس دار سرشار از فیبر. غذاهای پر قند مانند آب نبات، شکر، شربت، نوشابه و آبمیوه را محدود کنید.

  قند طبیعی موجود در محصولات لبنی (لاکتوز) ممکن است علائم را بدتر کند. ابتدا کم را امتحان کنید، یا اگر فکر می کنید مشکل ایجاد می کنید، آن را حذف کنید. می توانید برای مشاوره بیشتر در مورد اینکه چه چیزی بخورید به یک متخصص تغذیه مراجعه کنید.

• مصرف فیبر را افزایش دهید. پسیلیوم، صمغ گوار و پکتین موجود در غذا یا مکمل ها ممکن است جذب کربوهیدرات ها را در روده کوچک به کاهش بیندازند.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علائم و نشانه‌های سندرم دامپینگ را دارید، احتمالاً ابتدا به پزشک خانواده یا پزشک عمومی مراجعه کنید. سپس ممکن است به یک پزشک متخصص در درمان داروها (متخصص دارو) ارجاع داده شود.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می‌کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• از محدودیت های قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. وقتی قرار ملاقات میگذارید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• علائم خود را بنویسید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• تمام داروها، ویتامین‌ها یا سایر مکمل‌هایی را که مصرف می‌کنید، از جمله مقدار مصرف، فهرست کنید.
• یکی از اعضای خانواده یا دوستان را همراه خود ببرید تا کمک کند همه چیز را به خاطر بسپارید.
• سوابق پزشکی خود را در گذشته، به خصوص مدارک جراحی معده همراه داشته باشید.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
•  

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

برای سندرم دامپینگ، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• چه چیزی ممکن است باعث علائم من شود؟
• دلایل احتمالی دیگر چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• بهترین اقدام چیست؟
• آیا باید به متخصص تغذیه مراجعه کنم؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• آیا بروشورها یا سایر موارد چاپی وجود دارد که با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از پرسیدن سؤالات دیگر در طول قرار خود دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، از جمله:

 

• آیا جراحی معده انجام داده اید و اگر چنین است، چه نوع عملی انجام داده اید؟
• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چه مدت بعد از خوردن غذا شروع می شود؟
• آیا برخی از غذاها شما را بدتر می کنند؟
• علائم چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
•